اختراع ترانزيستور و رايانه همراه
ترانزيستور اثر فيلد اكسيد - سيليكون (MOSFET) كه به آن ترانزيستور MOS نيز مي گويند ، توسط محمد ام. آتالا و داون كهنگ در آزمايشگاه هاي بل در سال 1959 اختراع شد. اين اولين ترانزيستور واقعاً جمع و جور بود كه مي تواند براي طيف وسيعي از كاربردها كوچك سازي و به توليد انبوه برسد. با مقياس پذيري بالا و مصرف برق بسيار كمتر و چگالي بيشتر از ترانزيستورهاي اتصال دو قطبي MOSFET امكان ساخت مدارهاي مجتمع با چگالي بالا را فراهم كرده است.
علاوه بر پردازش داده ها ، استفاده عملي از ترانزيستورهاي MOS به عنوان عناصر ذخيره سازي سلول حافظه را نيز امكان پذير كرده است ، اين امر منجر به توسعه حافظه نيمه هادي MOS مي شود كه جايگزين حافظه هسته مغناطيسي قبلي در رايانه ها مي شود. MOSFET به انقلاب ميكرو رايانه منجر شد و به نيروي محركه انقلاب رايانه تبديل شد. MOSFET پركاربردترين ترانزيستور در رايانه ها است و ساختمان اصلي الكترونيك ديجيتال است.
رايانه هاي همراه
اولين رايانه هاي همراه سنگين بودند و از برق استفاده مي كردند. IBM 5100 50 پوندي نمونه اوليه آن بود. قابل حمل هاي بعدي مانند Osborne 1 و Compaq Portable به مراتب سبك تر بودند اما هنوز هم لازم بود كه به برق متصل شوند. اولين لپ تاپ ها ، مانند Grid Compass ، با استفاده از باتري ها - و با كوچك سازي مداوم منابع محاسباتي و پيشرفت هاي قابل حمل ، اين نياز را برطرف كردند. عمر باتري ، محبوبيت رايانه هاي قابل حمل در دهه 2000 افزايش يافت. همين تحولات به توليدكنندگان اين امكان را مي داد تا اوايل دهه 2000 منابع محاسباتي را در تلفن هاي همراه همراه كنند.
اين تلفن هاي هوشمند و تبلت ها با سيستم عامل هاي مختلفي كار مي كنند و اخيراً به دستگاه رايانه اي غالب در بازار تبديل شده اند. اين سيستم ها توسط سيستم بر روي تراشه (SoCs) تأمين مي شوند كه رايانه هاي كاملي روي ميكروچيپ به اندازه يك سكه هستند.
برچسب: پوكر آنلاين،